het meester universum

Vertaling uit het engels: Leonard Kater en Saskia Destombes

1 - HET CENTRUM VAN HET UNIVERSUM

In het centrum van het universum ligt het Eeuwige Paradijs. Het is de bron waaruit alle energieën voortkomen die deelnemen aan de schepping van de astronomische wereld en die zorg dragen voor de geordende bewegingen van de hemellichamen door een complex van zwaartekrachtcircuits. Ruimte bestaat met betrekking tot het Paradijs waarvan de grote as het absolute noorden bepaalt. In de directe omgeving van Vlak bij het Paradijs zijn er 21 bollen die met de klok mee draaien in 3 banen, die allemaal dienen als uitgangspunten voor levende, organiserende energieën. De huidige tekening is zuiver schematisch, omdat het niet mogelijk is de werkelijke geometrische proporties van dit geheel te reproduceren. De grootte van het nucleaire eiland van het paradijs is zo ontzagwekkend dat de grote bollen van de drie banen ook kunnen worden voorgesteld door eenvoudige punten. Hun staarten achter hen symboliseren de richting van hun traject, hoewel deze bollen geen zichtbare sporen achterlaten.

2 - HET CENTRALE UNIVERSUM

Drie andere groepen van elliptische circuits cirkelen rond de kern die door het paradijs eiland en zijn 21 satellietbollen wordt gevormd. De eerste is horizontaal en bevat een miljard bewoonde bollen die met de klok mee draaien. Het vormt het perfecte centrale universum genaamd Havona. De twee andere groepen zijn die van de grote donkere zwaartekrachtlichamen die geen licht weerkaatsen. De ene groep draait horizontaal tegen de klok in, de tweede draait verticaal met de klok mee.

Hun wonderbaarlijke aantal verbergt Havona aan het zicht van waarnemers van buiten. Het overweldigende totaal van hun massa is groter dan de gecombineerde massa van alle superuniversa beschreven in tekening nr. 3, en hun grote snelheid draagt ​​bij aan de stabiliteit van het centrale universum door een dubbel gyroscopische effect. Deze stabiliteit wordt vertaald door het bestaan ​​van absolute kardinale richtingen die alle posities van de hemellichamen bepalen. Deze absolute richtingen worden zelfs weerkaatst in de levende wereld door het algemene bestaan ​​van richtingsgevoelige cellen die aan mensen en dieren een relatief gevoel van oriëntatie geven.

Het hele centrale systeem genaamd Paradijs-Havona wordt ook hier weer in een zuiver schematisch vorm weergegevenomdat het onmogelijk is om de echte geometrische verhoudingen weer te geven. Bijvoorbeeld, de grote as van het verticale circuit van de donkere zwaartekracht lichamen is 50.000 keer langer dan de kleine as.

3 - HET GROOT UNIVERSUM

Het Groot Universum omvat alle delen van de ruimte die thans bewoond worden. Het omvat het perfecte Centraal Universum van Paradijs-Havona en de zeven evolutionaire superuniversa die tegen de klok in er omheen wentelen. Ook hier is de tekening louter schematisch, omdat het niet mogelijk is om de werkelijke verhoudingen weer te geven. De grote as van de baan van de superuniversa is zeer veel langer dan de kleine as. Elk superuniversum bevat 100.000 plaatselijke universa waarvan elk ongeveer tien miljoen planeten bevat, elk van hen bewoond of in de toekomst bewoonbaar door menselijke rassen. Ons lokaal universum heet Nebadon. Het bevindt zich aan de buitenrand van het zevende super-Universum genaamd Orvonton, die we op de tekening hebben weergegeven door een nevel met miljarden zonnen. We zien het grootste deel ervan vanuit de aarde als de afgeplatte lensachtiege vorm van de Melkweg met een schijnbare diameter van 200.000 lichtjaren. In dit enorme geheel, is de submicroscopische plaats van onze planeet Aarde, die de naam Urantia draagt, indicatief gemarkeerd door een stip en de letter U.

4 - HET MEESTER UNIVERSUM

Het geheel van het bewoonde Groot Universum van figuur No. 3 en de stille onbewoonde buitenruimte noemen we het Meester Universum. Deze buitenruimte bestaat uit vier ringvormige elliptische zones. De bewegingen van deze zones gaan met de klok mee in de oneven en tegen de klok in in de even zones. Enorme sterrenstelsels zijn in wording in deze zones. Onze optische en elektronische telescopen ontdekken voortdurend nieuwe waarvan sommigen lijken te bewegen met een snelheid van 30.000 mijl per seconde. Deze duidelijke vlucht resulteert voornamelijk uit de twee volgende factoren:

1) De cyclische bewegingen van ruimtecontractie en -expansie die een periodiciteit hebben van 2 miljard jaar. We zijn bijna in het midden van een expansie-fase.
2) Het vertragende effect op het licht door veel zichtbare of onzichtbare hemellichamen, door wolken van waterstof of kosmisch stof, en door de cirkelvormige zwaartekracht van het paradijs dat de lineaire zwaartekracht van Newton overschaduwt, en door diverse andere energieën die nog onbekend zijn bij onze wetenschappers.

Overigens mogen wij ook opmerken dat de Melkweg (ons superuniversum) met grote snelheid rond gaat in de tegenovergestelde richting van de nevels van de eerste zone van de buitenruimte. Dit produceert gedeeltelijk het schijnbare effect van twee treinen die elkaar tegemoet komen. Bovendien is er een zeer complexe combinatie tussen de rotaties van onze planeet Urantía, van de Zon en van ons lokale universum rond hun respectieve punten van aantrekking, zonder zelfs de rotatie van intermediaire groeperingen te vermelden. Zoals eerder en om dezelfde redenen is de bovenstaande tekening louter schematisch.